تعارض خود را انتخاب کنید
تعارض بخش اجتناب ناپذیری از زندگی ما است… چه مدیر عامل باشیم، چه کارآفرین، والد، همسر، مهندس یا حفار. در برخی موارد، تعارض ما را به انجام کارهای بزرگ ترغیب می‌کند. همچنین می‌تواند ما را از مسیر خارج کند، روابطمان را فرسوده کند، کارمان را متوقف کند و ما را از تبدیل شدن به فردی که می‌خواهیم باشیم باز دارد.
بنابراین کدام تعارض مفید و کدام اثر معکوس دارد؟
به عنوان یک کوچ مدیران ارشد، بیش از 35 سال است که به رهبران موفق کمک می‌کنم تا تغییرات مثبت و پایدار در رفتار خود ایجاد کنند.
تجربه من با رهبران بزرگ مرا به ایجاد یک فرمول ساده سوق داد، فرمولی که می‌تواند به شما کمک کند از کشمکش‌های بیهوده دوری کنید و کمک کند تا چالش های مهم زندگی‌تان را به خوبی حل کنید.
این فرمول را دنبال کنید و حجم استرس روزانه، بحث‌های ناخوشایند و وقت تلف شده را به طرز چشمگیری کاهش دهید.
من آن را به عنوان یک سوال بیان می‌کنم:
آیا مایل هستم در این زمان بر روی این موضوع به منظور ایجاد یک تفاوت مثبت سرمایه‌گذاری کنم؟
هر روز آن قدر به ذهنم خطور می‌کند که پنج کلمه اول را به یک مخفف تبدیل کرده‌ام: AIWATT (که به نظرم قافیه مناسبی با Say What است!).
AIWATT شما را به انجام کاری ملزم نمی‌کند، فقط به شما کمک می‌کند از انجام کاری که ممکن است از آن پشیمان شوید اجتناب کنید. شاید شما فکر می‌کنید، “نیازی نیست یک سوال ساده را تکرار کنم تا بدانم کدام نبردها ارزش جنگیدن را دارند”. اما من باور دارم همه‌ی ما، حتی بهترین و موفق ترین افراد، در تعارض‌ها به چنین کمکی احتیاج داریم.
در کتاب (محرک‌ها)، گفته‌ام که تکیه بر ساختار – حتی چیزی به سادگی سؤال AIWATT – کلید تغییر رفتار ما است. چرا؟ چون در هر ساعت ما توسط افراد، رویدادها و شرایطی بمباران می‌شویم که پتانسیل تغییر ما را دارند. محرک‌هایی که در عنوان کتاب من وجود دارد. ما اغلب درک نمی‌کنیم که این محرک‌ها چقدر بر ما تأثیر می‌گذارند، و دفع آنها بدون حمایت چقدر دشوار است.
برای تهیه کتاب محرک‌ها با تخفیف کلیک کنید.
AIWAAT یکی از تاکتیک‌هایی است که من به شما پیشنهاد می‌کنم. البته این یک داروی جهانی برای تمام تعارض‌ها و مشکلات ما نیست. اما یک ابزار خاص دارد. این یک یادآوری است که محیط اطراف ما بارها در روز ما را وسوسه می‌کند که درگیر تعارضات و مشاجرات بیهوده شویم و در واکنش‌های غرورآمیز، بدبینانه، قضاوت‌آمیز، استدلال‌آمیز و خودخواهانه ما نسبت به محیط‌مان، یک تاخیر چند ثانیه‌ای ایجاد می‌کند. این تاخیر به ما زمان می‌دهد تا پاسخ مثبت‌تری را در نظر بگیریم.
بیایید کمی دقیق تر به سوال نگاه کنیم.
” آیا مایل هستم” ، به این معناست که تمرین کنیم با اراده، مسئولیت کارهای‌مان را به عهده بگیریم و به جای اینکه به عوامل بیرونی اجازه دهیم کنترل امور را در دست گیرند، از خود می‌پرسیم: آیا واقعاً می‌خواهم این کار را انجام دهم؟
“در این زمان” به ما یادآوری می‌کند که ما در زمان حال مشغول فعالیت هستیم. بعداً شرایط متفاوت خواهد بود و پاسخ متفاوتی را می‌طلبد. تنها مساله این است که در حال حاضر ما با چه مساله‌ای مواجه هستیم؟
“انجام سرمایه گذاری مورد نیاز” به ما یادآوری می‌کند که پاسخ دادن به دیگران نیازمند کار، مصرف زمان، انرژی و فرصت است و مانند سرمایه‌گذاری منابع ما محدود است. ما می‌پرسیم: “آیا این واقعاً بهترین روش استفاده‌ی من از زمان است؟”
“ایجاد یک تفاوت مثبت” بر جنبه مهربان‌تر و ملایم‌تر ذات طبیعی ما تأکید دارد. این یک یادآوری است که ما می‌توانیم به ایجاد دنیایی بهتر یا خودِ بهتر کمک کنیم.
“در این موضوع” ما را روی موضوع مورد نظر متمرکز می‌کند. ما نمی‌توانیم تمام مشکلات را حل کنیم. زمانی که صرف موضوعاتی می‌کنیم که نمی‌توانیم در آنها تغییر مثبتی ایجاد کنیم، باعث می‌شود زمان خود را برای تغییر موضوعاتی که می‌توانیم از دست بدهیم.
مانند بستن در دفترمان به طوری که مردم قبل از در زدن تردید کنند، پرسیدن این که: “آیا در این زمان حاضرم سرمایه‌گذاری لازم برای ایجاد تغییر مثبت در این موضوع را انجام دهم؟” یک مانع نازک تنفسی به ما می‌دهد، زمان کافی برای دم، بازدم و انعکاس قبل از درگیر شدن یا حرکت کردن. با انجام این کار، پچ پچ و سر و صدا را مسدود می‌کنیم – با چیزی که قرار نیست تغییر دهیم صلح می‌کنیم، خود را آزاد می‌کنیم تا با تغییراتی که واقعاً در زندگی ما مهم هستند مقابله کنیم.
