جستجوی تک بعدی شادمانی
اگر به تنهایی روی جستجوی شادمانی و خوشبختی تمرکز کنیم، در خطر این هستیم که نیک‌زیستی را فراموش کنیم.
شادمانی یکی از مهمترین اهداف زندگی است. در طول پاندمی کرونا، این کلمه به جستجو شده‌ترین کلمه در گوگل تبدیل شد. اما چرا جستجوی شادمانی می‌تواند برای ما بد باشد؟
پیش از هر چیز، این موضوع می‌تواند ما را خود محورتر کند. جستجوی شادمانی و خوشبختی می‌تواند بهای تمایلات فردگرایانه‌ی ما را به پای دیگران (مثل برهم‌زدن یک دوستی چون سرگرم‌کننده نیست)، جامعه (رانندگی کردن با سرعت بالا ممکن است لذت بخش باشد اما زندگی دیگران را به خطر می‌اندازد) یا محیط زیست (روشن نگه داشتن کولر در تمام طول شب) بگذارد. به همین ترتیب، خود محوری نه تنها به دیگران کمکی نمی کند، بلکه افرادی را که صرفاً به دنبال شادکامی و خوشبختی خود هستند را تنهاتر می‌کند.
با تمرکز بر شاد کردن خود، پایه و اساس اصلی شادکامی را فراموش می‌کنیم و به همین دلیل بیرون از خودمان به جستجوی شادی واقعی می‌پردازیم.
کسانی که در رتبه‌بندی میزان شادمانی بالاترین امتیاز را کسب می‌کنند، اغلب حمایت اجتماعی خوبی دارند. به عنوان مثال: در هنگام نیاز از دیگران حمایت می‌کنند و متقابلا حمایت می‌شوند. همچنین زندگی معنادارتری دارند که به آن‌ها این امکان را می‌دهد تا به جامعه کمک کنند.
بیشتر بخوانید: شادمانی یا موفقیت : کدام یک را انتخاب می‌کنید؟
در نتیجه این افراد میزان زیادی از احساسات مثبت را تجربه می‌کنند که ثمره‌ی بودن در میان دیگران است (ما درجمع 30 برابر بیشتر از زمان تنهایی لبخند می‌زنیم). این تضاد مضحک جستجوی تک بعدی شادمانی است: تمرکز بر روی خودمان و تمایل به شادتر بودن، شانس ما را برای تجربه‌ی شادمانی کاهش می‌دهد.
این کار می‌تواند به ما بفهماند که از زندگی خود راضی نیستیم. هرچه بیشتر به دنبال شادکامی باشیم و برای آن ارزش قائل شویم، احتمال نا امید شدنمان از شرایط فعلی بیشتر است. حتی بدتر از آن، هر چه در یافتن شادی ناامیدتر شویم، احتمال بیشتری برای تجربه‌ی علائم افسردگی خواهیم داشت.
این موضوع می‌تواند باعث شود خودمان را به دلیل شاد نبودن سرزنش کنیم. این مفهوم که همیشه باید خوشحال باشیم و رسیدن به آن آسان است، می‌تواند باعث شود احساس کنیم کسانی که شاد نیستند مشکل دارند و این موجب می‌شود بیشتر احساس ناراحتی کنیم.
وسواس ما نسبت به به دست آوردن شادمانی باعث ایجاد صنعت و سازمان‌هایی شده است که رویافروشی می‌کنند و به ما راه حل‌های سریع برای شادکامی ارائه می‌دهند. این تنها یکی از دلایلی است که تمرکز محدود روی “شادمانی” می‌تواند آسیب زا باشد.
جدا از این که دنبال کردن تک بعدی شادمانی خوب نیست، صحبت از شادمانی هنگام تعامل با افرادی که از فقر شدید رنج می‌برند، بی‌عدالتی سیاسی را تجربه می‌کنند، در میانه‌ی درگیری‌های ویرانگر زندگی می‌کنند یا با بلاهای طبیعی مواجه می‌شوند، اغلب نامناسب است. به بیان ساده تر: شادمانی در این مواقع اولویت نیست. در هنگام تجربه‌ی آسیب‌ها، تشویق مردم به “شاد بودن” می‌تواند به عنوان نداشتنِ شفقت و دلسوزی دیده شود و باعث شود دیگران احساس درک نشدن و رهاشدگی داشته باشند.
در عوض، نیک‌زیستی و سلامت خود را افزایش دهید.
اگر خیلی بر روی جستجوی شادمانی تمرکز کنیم، در خطر فراموشی نیک‌زیستی قرار می‌گیریم که چیزی عمیق‌تر از لذت‌جویی ساده است و شامل ارتباط با مردم، زندگی هدفمند، احساس موفقیت و عزت نفس است.
در ادامه به پنج روش برای بهبود سلامتی و نیک‌زیستی اشاره شده است:
1- مطمئن شود می‌توانید نیازهای اساسی خود و کسانی را که از آن‌ها مراقبت می‌کنید برآورده کنید.
2- زمان مشخص و منظمی را برای فعالیت‌های لذت بخش، مانند پیاده‌روی، بازی کردن یا گوش دادن به چیزی که از آن لذت می برید، اختصاص دهید.
3- در ایجاد و حفظ روابط مثبت سرمایه‌گذاری کنید. با دوستان خود ملاقات کنید، با اعضای خانواده در تماس باشید، روابط کاری خود را تقویت کنید.
4- با آن چه زندگی شما را معنادار می‌کند در ارتباط باشید. به عنوان مثال، حمایت از یک جنبش، پیروی از یک باور یا تعهد کامل به نقش شخصی یا حرفه‌ای خود.
5-با حمایت از خدمات بهتر، فعالیت داوطلبانه در جامعه یا به چالش کشیدن شیوه‌های ناعادلانه، اوضاع جامعه‌ی خود را بهتر کنید.
