همه سازمان ها به دنبال کارمندان متمرکز و متعهد هستند که بتوانند کار را به پایان برسانند. در حالی که در مورد کار هیچ خطایی قابل پذیرش نیست ، کارکنانی که استانداردهای غیر واقعی بالایی را برای کار تعیین می کنند می توانند تأثیر کاملاً معکوس داشته باشند. ما درمورد کسی صحبت می کنیم که بیش از حد به کار خود یا شخص دیگری انتقاد می کند ، به سختی کارها را تفویض می کند و آنقدر نگران اشتباهات است که در نهایت باعث ایجاد مزاحمت برای بقیه اعضای تیم نیز می شود. یا به عبارت دیگر کسی که “کمال گرا” خوانده می شود!
دردسر یا فضیلت؟
مدیر ارشدی می گفت که زمانی معتقد بود که کمال گراها کارمندان ارزنده ای هستند – تا زمانی که مجبور شد یکی از آنها را مدیریت کند. وی گفت: “سپس فهمیدم كه كمالگرایی بیش از آن که فضیلت باشد ، یک ویژگی نکوهیده است.”
بیشتر ما مقداری کمال گرایی داریم. ما از پیشراننده کمال طلبانه قهرمانان ورزشی و رهبران برجسته تجارت الهام گرفته ایم. اما باید تفاوت بین میل به برتری و نیاز سیری ناپذیر به کمال (یا در اصل فرار از بی نقصی) را تشخیص دهیم. کمال گرایی هنگامی که ناسازگار شود، به عنوان یک ویژگی نکوهیده یا “گمراه کننده” برای عملکرد موثر به شمار می آید.
در مقاله ای از نیویورک تایمز به نقل از جف زیمانسکی، مدیر ارشد بنیاد وسواس اجباری بوستون این طور آمده است: “بی نقص گرایی، فوبیا و هراسی از اشتباه کردن است. این احساس که اگر اشتباه کنم ، فاجعه بار خواهد بود.”
کمال گرایی ناسازگار (منفی) در محل کار
بر اساس پژوهش های انجام شده توسط دکتر پل هویت و دکتر گوردون فلت، کمال گرایی ناسازگار در رفتارهای منحصر به فرد ظاهر می شود که می تواند در محل کار مشکلی ایجاد کند:
اول ، کمال گرایان احساس نیاز می کنند که بی نقص گرایی خود را تبلیغ کرده و از کسانی که تصور می کنند فاقد استانداردهای بالای شخصی آنها هستند، انتقاد کنند.
دوم ، آنها از موقعیت هایی که بی نقص گرایی در آنها امکان پذیر نیست، اجتناب می کنند و این منجر به اهمال کاری مزمن می شود.
سوم ، آنها اغلب موقعیت هایی را که ناقص بوده اند پنهان می کنند یا قادر به افشای آنها نیستند ، و خطاهایشان را ممکن است تا زمانی که برای جبران آنها خیلی دیر شده است، پنهان می کنند.
هر سه استراتژی مقابله ای که توسط کمال گرایان افراطی استفاده می شود ، می تواند بهره وری و انسجام کارکنان یک شرکت را تضعیف کند. با شناخت این گرایش های کمال گرایانه ، مدیران می توانند با این حوزه های بالقوه مشکل زا در محل کار مقابله کنند.
7 رفتار کمال گرایی افراطی
کمال گرایان افراطی معمولاً یک (یا چند) تا از این هفت رفتار را نشان می دهند:
1. آنها انتظارات شدید و غیرممکن زیادی را برای خود رقم می زنند – کمال گرایان افراطی غالباً انگار طلسم شده اند. آنها تحت تاثیر این باور قرار دارند که کارشان به حساب نمی آید و آنقدر سخت کار نمی کنند که بتوانند انتظارات شخصی خود را برآورده کنند.
2. آنها بسیار انتقادگر هستند، به ویژه نسبت به خود – كمالگراها غالباً خود را در لبه ناكامی احساس می كنند ، و نسبت به اشتباهات گذشته و ناكامی ها عذاب می کشند. آنها احساس می کنند نمی توانند به سطح موفقیت بالایی برسند و وقتی اشتباهی مرتکب می شوند ، آن اشتباه را آنقدر بزرگ می کنند تا آن را به یک شکست عظیم تبدیل کنند. ایشان در رها کردن این برداشت منفی از خود بسیار مشکل دارند.
3- آنها اغلب بسیار حالت تدافعی دارند و معتقدند که هر نوع بازخوردی حیاتی است – در ذهن یک کمال گرای افراطی ، ارزیابی ملایم یک سرپرست می تواند به راحتی تبدیل به یک حمله شخصی شود. کارولین گرگوار می نویسد: “یک كمالگرا در تلاش برای حفظ تصویر شكننده از خود و نحوه دیده شدن توسط دیگران ، با دفاع از خود در برابر هرگونه تهدید ، سعی می کند کنترل اوضاع را بدست آورد.”
4- آنها غالباً اعتیاد به کار دارند و نمی توانند نتایج کمتر از بی نقص را بپذیرند – آنها معتقدند که کمال گرایی شان به ایشان مزیت رقابتی می دهد. باور دارند اگر رها کنند و فقط صرفا انسان باشند، که این امتیاز را در محل کار از دست خواهند داد.
5- ترس شدید از شکست در یک کمال گرا، باور به توانایی برای موفقیت را از بین می برد – کمال گرایان متقاعد شده اند که اگر کامل نباشند ، دیگران آنها را نخواهند پذیرفت و این ترس از عدم تایید یا طرد شدن توسط دیگران با احساس درماندگی و ناامیدی همراه است.
6- آنها معمولاً از تجربیات شکست یا انتظارات برآورده نشده در گذشته رنج خواهند برد – اشتباهات گذشته و نتایج ناامیدکننده افراد کمال گرا را رها نمی کند. مشغولیت به این که اوضاع چطور باید می بود به کمال گرایان اجازه نمی دهد که از اتفاقات گذشته عبور کنند و قدردان موفقیت های اخیر باشند.
7. آنها اغلب در مدیریت فشارهای مربوط به انتظارات بیش از حد زیاد خود مشکل دارند – کمال گراها حتی وقتی به “موفقیت” می رسند خوشحال نیستند ، زیرا هیچ چیز کاملاً بی نقص نیست. دکتر گوردون فلت می گوید: “من فکر می کنم دلیلش این است که کمال گرایی برخاسته از روابط اجتماعی ، دارای یک عنصر فشار همراه با احساس درماندگی و ناامیدی است.”
چگونه به کمال گرایان کمک کنیم
هنگامی که کمال گرایی افراطی به عنوان یک پدیده ناسازگار شناخته شود ، این سوال مطرح می شود که آیا می توان آن را تعدیل کرد یا به طور سازنده ای مدیریت کرد؟ بسیاری از کارشناسان معتقدند که ممکن است. دکتر هِویت، که اغلب مراجعان کمال گرا را درمان می کند ، می گوید: “من بیشتر بر روی پیش سازهای بی نقص گرایی کار می کنم – نیاز به پذیرفته شدن ، مراقبت شدن. این نیازهای بین فردی باعث ایجاد رفتار کمال گرایانه می شود.”
رابرت لیهی، مدیر انستیتوی درمان شناختی آمریکا توصیه می کند که کمال گرایان باید ناقص بودن را تمرین کنند. آنها باید این عبارت آشنا را بپذیرند: “اجازه ندهید که بی نقص بودن دشمن به اندازه کافی خوب بودن باشد“.
دکتر لیهی به کمال گرایان توصیه می کند ، “یک روز را اختصاص دهید و همه کارها را به صورت ناقص انجام دهید، اما به قدر کافی خوب. این همان چیزی است که من آن را “ناقص گرایی موفق” می نامم. تمرین ناقص گرایی می تواند به شما کمک کند درک کنید که دنیا وقتی همه چیز کامل نباشد ، پایان نمی یابد.”
محل کار به افرادی نیاز دارد که به خود برای دستیابی به استانداردهای بالا فشار می آورند – اما با داشتن ادراک و تصویر سالمی از خود که اثرات مخرب کمال گرایی ناسازگار را تشخیص می دهد.
چنان چه دچار کمالگرایی منفی هستید، بسته آموزشی پشت دیوار کمالگرایی می تواند نقطه شروع مناسبی برای شما باشد.
