دوره جامع زندگی با تمام وجود

وقتی به دنیا آمدیم، بدون هیچ واسطه و فاصله‌ای زندگی را با تمام وجود در آغوش می‌کشیدیم. اما رفته رفته با بزرگ شدن و افتادن در جریان روزمره زندگی، پشت دیوار تربیتی و سنت‌ها و نقاب‌هایی که یاد گرفتیم بر چهره بگذاریم، خود اصیل و واقعی‌مان را سانسور یا فراموش کردیم. 

با دوری از خویشتن اصیل‌مان، “بی‌خود” می‌شویم و جسارت زندگی با تمام وجود را از دست می‌دهیم. آن‌گاه زندگی‌ای می‌سازیم که پر است از حرف‌های نزده، علایق دنبال نشده، رابطه‌های بلاتکلیف، تظاهر و نمایش، حسرت‌های انباشته، افسردگی و اضطراب و …  

اما اغلب در رویارویی با سیلی‌های بزرگ واقعیت و ناکامی‌ها، دیوار دفاعی و نقاب‌های ما برای مدتی به لرزه می‌افتند و زمان خوبی است که از خودمان بپرسیم:

• با زندگی‌ام چه می‌کنم؟
• فلسفه پشت تمام تلاش‌های من چیست؟
• آیا این همان چیزی است که از زندگی‌ام می‌خواستم؟

در این جا ناگریزیم به مسیری که آمده‌ایم نگاه کنیم و در انتخاب ارزش‌ها و اولویت‌های واقعی بازنگری کنیم. اگر نخواهیم رویکردمان در رویارویی با رنج‌های زندگی‌مان “تحمل کردن” باشد، چه انتخاب‌هایی پیش روی ما است؟

زندگی با تمام وجود، یعنی بدون سانسور و ممیزی نسبت به خود و زندگی، تمام قد با همه‌ی توانمندی‌‌هاو ضعف‌ها برخیزیم و طوری زیست کنیم که در انتهای راه قصه‌‌ای را به پایان برسانیم که به آن می‌بالیم.